isteataturk.com

Wednesday, June 5, 2013

BABACIGIMIN VEFATI

Ailemizin en büyüğü, Toronto nun abisi, babası, dostu, arkadaşi, acil servisi, ve yardımcısı, babam, 28 Mayısda tatil için gittiği İstanbulda ani bir kalp krizi ile vefat etti.  Nisan 14ünde kendisini güle oynaya tatil için yolcu etmiştim.  Ne planlar yapmıştık birlikde... O araba alacak ve Bodrumdaki evimize gidecekdi.  Bende Ağustosun 4ünde gidip birlikde senelerdir özlediğimiz bayrami vatanımızda akrabalarla geçirdik.  Sonra birlikte Karadeniz turuna çıkıp anneciğimin memleketini ziyaret edecektik.  Belkide onun memleketi olacaktı hedefimiz.  Ama mutlaka birlikte bir tatil yapacaktık.  Sonra kuzenimin kızının nişanına gidecektik.  Ailenin en büyüğü olarak yüzükleri o takacaktı.  1 sene evvel diğer kuzenimin oğlunun nişanını takmıştı ve harikaydı yaptığı konuşma.  Ne de olsa alışıkdı sahnelere. Ben Agustos 24 ünde dönecek, O ise Ekimde 79 uncu yaş gününde Toronto ya dönecekti.  Ancak bunların hiçbiri olmadı.  28 Mayısda sabah babam kalktı, hergünkü gibi kahvaltısını yaptı.  Neşesi ve sıhhati yerinde idi.  Otobüs ile çarsıya gidip ut dersi verdiği bir ögrencisine, çok çalısıp hak ettiğini düsündüğüdüğünden, özel bir ut yaptırmak için bir arkadaşını ziyarete gitti.  Arkadası ona çay ikram etti ama daha çayi gelmeden aniden gelen bir kalp krizi ile 5 saniye içerisinde vefat etti.  Tertemiz, kimseye yük olmadan, tam istediği gibi.  Ama geride kalan bizleri tam anlami ile şoka sokarak.  Çünki, hiç kalp problemi yoktu.  Buradan gitmeden evvel bastan aşaği doktor kontrolünden geçmisti.  "Turp gibisin maşallah" demişti doktoru.  Kötü haber tez geldiğinde aklımı kaybedeceğim zannettim.  Hemen o akşam için bilet bulup İstanbula gittim.  Uykusuz geceler, meşgul gündüzlerin sonucunda 62 saat içerisinde babacığımı alıp Torontoya getirdim.  2 Haziran Pazar günü onu burada anneciğimin yanına defnettik.  Torontonun böylesine bir cenaze merasimini görmediğinden eminim.



Sizlere babamı anlatmak isterim..Babam herkes tarafindan sevilen bir insandı.  Hayata onun kadar bağlı bir başkasını tanımadığımı söyliyebilirim.  Beni ilk arayanlar "başin sağolsun" değilde "doğrumu duyduklarım?  İnanamıyorum!" diyordu.  Muthiş sosyal di.  Küçük ile küçük, büyük ile büyük olur, din, ırk ayrımı yapmadan insanı insan olarak sever ve iletişim kurmayı başarabilirdi.  Cenazedindeki değişik yaş gruplarının dışında, değisik kültür ve milletlerden insanlar da mevcuttu.  Türk toplumuna olan hizmetleri ise anlatılmakla bitmez.  Toronto camisinin kurulusu ve yapılışında, folklor grubunun kuruluşunda, tiyatro grubunun kuruluşunda olduğu gibi aldığı rollerde, sanat muziği korosunda solist, muzisyen veya ögretmen olarak.  Her yardıma ihtiyacı olan babami aradi.  Her konuda ve günün her saatinde.  İs bulmakdan tutun ev veya aile problemlerine kadar.   Bitmez tükenmez bir enerjisi vardı.  Askerdi.  Vatan severdi.  Kanadaya çocukları için geldi, yine burada cocuklari için kaldi.  Vefakardi!!  Sevgili anneciğime ve anneanneme senelerce zor şartlar altında baktı.  İyi bir eş, iyi bir baba, iyi bir dost oldu, her zaman.  Bu kısa hayatına bütün bunları nasıl sığdırdı, onunla yasan biz bile, inanamıyoruz.  Ailesini herşeyin önünde tuttu.  Ben bir Türkle değilde bir yabancı ile evleneceğim dediğim zaman, ve ben onu ne kadar utandırmış olsamda o benim arkamda sağlamca durdu. Eşimi sevdi, eşimde onu.  Bugün eşimi babamın cenaze namazını kılarken ve oun arkadaşlarina "daha iyi bir kayınpeder olamazdı dünyada" dediğini duymak, çocuklarımın "daha iyi bir dede olamaz dünyada" dediğini duymak beni ne kadar duygulandirdi bilemezsiniz.   Kızı olarak onunla her zaman gurur duydum.  Bencil olarak onu şimdiden çok ama çok özlüyorum. 

Toprağin bol olsun canım babam.  Mekânın cennet olsun.

Bu arada facebookdan ve Emelden haber alıpda bana daha evvel taziyelerini söyleyen Heyyficiğim ve Mujdeciğime de çok teşekkür ediyorum.

20 comments:

  1. Merhabalar Sulemmutfak.

    Babanızın Rahmet-i Rahman'a kavuştuğunu blog sayfanızdan üzülerek öğrenmiş bulunmaktayım. İnsanın sevdiği birini hele de atasını kaybetmesi çok acı bir hadisedir. Ama ne yapalım ki, (El-Hükmü Lillah) hüküm Allah'ındır, yani emir büyük yerden gelmiştir. Cenab-ı Allah'tan babanıza rahmetiyle muamele eylemesini ve sizlere de sabr-ı cemil ihsan etmesini niyaz ederim. Cennet-i mekan ve toprağı bol olsun ve rahat uyusun inşAllah!

    Selam ve dualarımla birlikte en Güzel'e emanet olun.

    ReplyDelete
  2. canım ,başın sağı olsun ,üst üstte acı .....elden ne gelir ki ,cenneti mekan olsun ,sana ve ailene sabırlar dilemekten başka bir şey yapamamaktan çok üzgünüm .............................

    ReplyDelete
  3. başınız saolsun.mekanı cennet olsun.

    ReplyDelete
  4. Sevgili Şule, bazen yaşadığın süreden çok,o yaşamda benimsediğin ve uyguladığın hayat felsefen önemlidir. Böyle bir babanın evladı, damadı, eşi,dostu, arkadaşı olmaktan herkes gurur duyar. Tanımadığım halde, böyle bir insanın varlığından haberim olması ve bizleri yurt dışında bu kimliği ile temsil etmiş olması; gururlandırdı. Mekanı cennet, ruhu şad olsun. Senin, ailenin, sevenlerinin, hepimizin başı sağ olsun.

    ReplyDelete
  5. Allah sabır versin. Başınız sağolsun :((

    ReplyDelete
  6. Canım arkadaşım, yazını okurken yaşadığın acını yüreğimde hissettim. Çok ani olmuş. Büyük bir değermiş babacığın gerçekten. Sadece kendisi için değil, insanlık için yaşamış. Geride ismini anarken, çok güzel duygular hisseden çok sayıda insan bırakmış. En önemlisi bu kadar değer gördüğü bir aile bırakmış. Eminim çok huzurlu ve mutludur. Acı çekmeden ve dediğin gibi kimseye yük olmadan ayrılmış. Geride kalanlar için çok zor. Sizlere sabırlar diliyorum canım ama inancıma göre anne ve babalar bu dünyadan gitseler bile bizleri hala hissederler. Bizler de onları hissederiz. Ruhları hep bizlerle olur.
    Nur içinde yatsın canım. Tekrar acını paylaştığımı belirtmek isterim. Sana ve ailene sabırlar dilerim...

    ReplyDelete
  7. Basin sagolsun canim allah sabirlar versin insallah..:-(

    ReplyDelete
  8. Şulem, başın sağolsun. Emel söyleyince hemen Blog yazımın altında Emel2in kayınpederinin vefatını, senin babanın vefatını yazdım. Ancak daha sonra şu satırları yayınladım;

    Not olarak yazdığım vefat haberi satırlarını kaldırdım. Arkadaşlarımızdan izin almadan duyurmuştum. Belki kendileri paylaşmak isterler..
    Gönderen VuslaT zaman: Pazartesi, Haziran 03, 2013

    Canım benim sabır diliyorum sana. Tüm sevenlerine..Baba acısı ana acısı unutulmaz. Allah başka acı vermesin..

    Sabır dileklerimle mekanı cennet olsun..Canım arkadaşım..

    ReplyDelete
  9. Ayrıca baş sağlığı dileklerimi bir önceki yayının altınada yazmıştım..Yeri dolmayan, doldurulamayan sevdiklerimiz cennette beklesin bizleri..

    ReplyDelete
  10. Sulem.sen babani kaybettin bende ikinci kez babami kaybettim:( gonlumdeki yeri hep ayri olacak..

    ReplyDelete
  11. Dedemde öle aniden kalp krizi geçirdi...çok üzülmüştüm başınız saolsun

    ReplyDelete
  12. Başın sağolsun canım üzüntünü anlıyorum Allah sabır versin

    ReplyDelete
  13. Basiniz sagolsun diyorum bu aciyi maalesef bende Ocakìn 22 sinde yasadim,hala inanamiyorum,babami topraga koyamiyorum,mekanlari cennet olsun insallah...

    ReplyDelete
  14. Sevgili arkadalarim. Bu sefer tek tek cevap yazamayacagim icin kusuruma bakmayin. Herturlu ise yanliz basima kosturmakdan, vatanimizdaki olanlari gorup, duyup uzulmekden, ust uste gelen acilardan ve de uzuntumu hic kimseye gostermeyip guclu durmakdan. Ruhen cok yiprandim son zamanlarda. Hepinize cumleten tesekkur ediyorum. Iyiki varsiniz. Hepinize kucak dolusu sevgiler.

    ReplyDelete
  15. Allah sabır versin,mekanı cennet olsun.

    ReplyDelete
  16. Çok özür diliyorum şimdi gördüm. Başın sağ olsun. Hiç tanımadığım birisine niye bu kadar duygulandım bilmiyorum. Olaylardan dolayı hassaslaştık galiba. Işık içinde yatsın.

    ReplyDelete
  17. Sevgili Adasim,
    Basiniz sag olsun ,babanizin mekani cennet olsun.

    ReplyDelete
  18. Merhabalar,

    Annenizin (Allah rahmetiyle muamele eylesin) mezarı Toronto'da olunca babanızın(Allah rahmetiyle muamele eylesin) cenazesini de İstanbul'dan Kanada'ya getirmek sizi bir hayli yormuştur. İnsanın nerede defnedildiği hiç önemli değildir. Bedenimizin toprak geldiği için toprağa, ruhumuz da Allah'a ait olduğu için O'na tevdi olur. Allah'ın indinde herkes takvasıyla vardır.

    Hem anneniz, hem de babanız için Cenab-ı Allah'tan rahmetiyle muamele eylemesini ve size de sabr-ı cemil ihsan eylemesini niyaz ederim.

    Benim babam da yaşı itibariyle Rahmet-i Rahman'a yakın olanlardandır, ama hasta olan değil, vadesi gelen vefat eder.

    Önerinize katılıyor ve elimden geldiğince babamla daha çok zaman geçirmeye gayret ediyorum.

    Selam ve dualarımla birlikte en Güzel'e emanet olun.

    ReplyDelete
  19. Başınız sağolsun,ama babanız bu yazıyı okuyabilseydi, inanın sizinle o da gruru duyardı. Duygularını bu kadar içtenlikle yazabilmek gerçekten müthiş birşey. Babanızla annenizi tekrar birleştirmeniz de ayrı bir başarı,Allah rahmet eylesin. o acı inanın hiç bitmeyecek, geçti dediğinizde hep sızlayacak.

    ReplyDelete